13 سپتامبر صرفۀ فروش پول از سوی بانک ها بسیار بیشتر از اعطای تسهیلات به تولید است
به گزارش تی وی صمت، انسیه ربیعی: همواره از بانک ها در کشورهای مختلف جهان، می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع تأمین‌کنندۀ نقدینگی و دیگر منابع مالی مورد نیاز در خطوط تولیدی و صنعتی یاد کرد.
این امر، از دیرباز تاریخ همواره مورد توجه تمدن‌های مختلف جهان بوده است و می‌توان از «تأمین منابع مالی»، به عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل تشکیل بانک در دوران باستان یاد کرد.
بررسی سابقه تاریخی بانک ها
اگر نگاهی به ریشه‌های تاریخی این ماجرا بیاندازیم، باید به این نکته اذعان داشته باشیم که از لوح حمورابی، می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین منابعی یاد کرد که در آن، توصیه‌هایی در خصوص قبول سپردۀ شهروندان و دادن وام و همچنین، توصیه‌هایی در خصوص سپرده‌های تجاری و دستورالعمل‌هایی در حوزۀ سرمایه‌گذاری ارائه شده است.
دیگر ریشه‌های تاریخی بانک ها در دوران باستان را می‌توان در یونان قدمی جستجو کرد. این تمدن، صرافی را به عنوان شیفت دوم کاری معابد خویش در نظر گرفته بوده است و از همین گذرگاه، با دریافت سپرده‌های عموم مردم و پس‌انداز آن، در مسیر اعطای تسهیلات به نیازمندان گام برمی‌داشته است. از دیگر کشورهایی که در دوران باستان، مراودات و تبادلات بانکی در آن رواج داشته است، می‌توان به چین و ایران باستان اشاره کرد که از مهم‌ترین جزئیات این تبادلات نیز، می‌توان از مبادلات پولی و پرداخت وام یاد کرد.
همین امور در ادوار مختلف تاریخ موجب شد تا نیازهای سیستماتیک عمموم اقشار جامعه به یک دستگاه‌ها هدفمند، زیربنای تشکیل یک سیستم واحد در کشورها و تمدن‌های مختلف جهان را شکل داده که حکومت‌ها از آن طریق بتوانند پاسخ‌گوی نیازهای مختلف مردم در حوزۀ خدمات مالی و اعتباری باشند.
پیشرفت در مدیریت امور مالی در کشورهای مختلف جهان موجب شد تا نهادهای گوناگونی به منظور پاسخ‌گویی به نیازهای مالی مردم تشکیل شوند و اشکال مختلف این نهادها، با توجه به میزان ظرفیت سیستم‌های مالی در هر کشور به وجود آمدند.
در این میان، صرافی در کشورهای و جوامع مختلف، یکی از مهم‌ترین اجزای سیستم بانکی به شما آمده و همواره در میان مبادلات و مراودات و همچنین، در میان فعالان حوزه‌های مالی در هر کشور، جایگاهی ممتاز داشته‌اند.
رفته‌رفته و با گذشت زمان، نیازهای مختلف مردم و عموم اقشار جامعه در حووزۀ خدمات مالی و بانکی، زیرساخت‌های لازم در حوزۀ تشکیل یک نظام بانکی در هر کشور را بنا نهاد و همین امور، موجب شد تا سیستم بانکی به مرور زمان شکل گرفته و از همین روی، بخش‌های مختلف هر جامعه، گرد هم آمدند و سرمایۀ لازم در خصوص تأمین منابع مالی در بخش‌های مختلف تولید و صنعت در هر جامعه، فراهم آمد.
یکی از مهم‌ترین نیازهایی که همواره در طول ادوار مختلف، به عنوان زیربنایی‌ترین مشکل در جهت توسعۀ صنایع مختلف، گلوی خطوط مختلف صنعتی را با پنجه‌های مستحکم خویش در هم فشرده است، عدم دسترسی به منابع مالی مورد نیاز بوده است و در ایران نیز، خطوط تولید صنعتی همواره با این مشکلات مواجه هستند.
آمارها و گزارش‌های منتشر شده‌ای که از نیازهای صاحبان صنایع مختلف گردآوری شده و در ستاد تسهیل و رفع موانع تولید مورد بررسی قرار گرفته است، حاکی از ان است که مشکلات موجود میان تولیدکنندگان و سیستم بانکی کشور، زیربنای بیش از ۹۰ درصد از پرونده‌های صنعتی را تشکیل داده و همین امور، موجب شده است تا روابط میان تولیدکنندگان و سیستم بانکی کشور، مسیر دشواری را پیش رو داشته باشد.
با زهم عدم مدیریت صحیح
از عدم تمرکز بر حوزه‌های مختلف مدیریت در امور بانکی، می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین و زیربنایی‌ترین مشکلات موجود در این سیستم یاد کرد.
چرا که با وجود تدوین اساس‌نامۀ مشخص و واضح مالی و همچنین، ارائۀ بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های مختلف از سوی مجموعه‌ها و نهادهای دولتی در سیستم بانکی کشور و با وجود نظارت و مدیریت مرکزی بانک مرکزی کشور بر تمامی سطوح مختلف مراداوات بانکی در کشور، اما این موضوع به وضوح در سیستم مالی کشورمان دیده می‌شود که هر مجموعۀ بانکی، مضاف بر بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های ارائه‌شده از سوی بانک مرکزی، با کوهی انباشه از قوانین، مقررات و بخشنامه‌های درون سازمانی مواجه است.
در بسیاری از موارد، تعدد این دستورالعمل‌ها موجب می‌شود تا بخش انبوهی از این دستورات، تنها شکل کاغذی داشته باشند و به واسطۀ نداشتن قابلیت اجرا و یا هم‌پوشانی با دیگر بخشنامه‌ها و دستورات ارائه‌شده، زیر خروارها خاک خاطره و خیال مدفون شوند.
از عدم دسترسی به منابع مالی مشخص و تعریف‌شده، می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین دغدغه های اساسی بخش‌های مختلف تولید یاد کرد و در کنار آن، کمبود نقدینگی از دیگر مشکلاتی است که به مرور زمان، توسط بخش‌های مختلف نظام بانکی کشور در صنعت پشتیبانی شده و مرتفع می‌شوند.
در این میان برخی از صنعت‌گران معتقدند، قوانین محدود و دست‌وپاگیر درون سیستم بانکی کشور موجب شده است تا بخش‌های بسیار زیادی از این سیستم، فروش پول را بر اعطای آن به صورت وام در بخش صنعت کشور ترجیح دهند تا در این زمینه، با دردسرهای کمتری در سیستم مدیریتی خویش مواجه باشند.
از همین روست که می‌توان گفت بخش مهمی از تسهیلاتی که می‌بایست به حوزۀ صنعت اختصاص داده شود، عملاً نزد بانک‌ها در قالب سود و بهره به کار گرفته می‌شود و از جهتی دیگر، باقی ماندن بخش قابل توجهی از سپرده‌ای که از صوی صاحبان صنایع نزد بانک‌ها باقی می‌ماند، می‌توان به عنوان مهم‌ترین بخش بار سنگینی یاد کرد که عدم دسترسی به نقدینگی در چرخۀ صنعت، از این گذرگاه سرعت بیشتری به خود می‌گیرد.
از تشکیل ستاد رفع موانع تولید در سال‌های اخیر، می‌توان به عنوان یک گام مهم در حوزۀ گردش بیشتر چرخۀ مالی در تولید یاد کرد و این ستاد، در سال‌های گذشته، هموار کوشیده است تا موانع موجود در خطوط تولیدی را برطرف سازد و با برداشتن این موانع، مسیر دسترسی خطوط تولید به سیستم بانکی کشور را هموارتر کند.
نگاه به ایجاد یک مسیر سهل‌العبور و دسترسی به یک روند تسهیل‌گرایانه از سوی ستاد تسهیل و رفع موانع تولید نیز، از دیگر منویات این ستاد بوده است که با دست زدن به اصلاح برخی از اشکلات موجود در سیستم ارتباطی میان بانک و صاحبان صنعت، کوشیده‌اند تا شیوۀ محاسبۀ بدهی‌های واحدهای تولید را از سوی بانک‌ها مورد بازبینی قرار داده تا با برطرف ساخت عیوب موجود، فعالیت در این زمینه تسهیل شود.
